بروبیکر باکس نام خودروئی بود که توسط کورتیس بروبیکر ، تاد گرستنبرگر و هری وایکس طراحی شد. بروباکر ایده ساخت این خودرو را از ترانسپورتر فولکس واگن بدست آورد و تلاش کرد تا یک مفهوم جدید را خلق کند.
در حرکتی جالب و البته دور از انتظار سراغ شاسی فولکس واگن بیتل یا همان قورباغه ای معروف رفت و بدنه را روی آن سوار کرد. با توجه به آنکه برای تولید بروبیکر باکس توافقی میان کورتیس و فولکس واگن در سال 1972 شکل نگرفت، کورتیس بروباکر بیتل ها را به صورت کامل خریداری می کرد و سپس آن ها را به بروبیکر باکس تبدیل می کرد که عملا سودآوری این پروژه برای تولیدکننده را از بین می برد. دقیقا به همین دلیل هم تعداد بسیار کمی بروباکر باکس تولید شد.
بدین ترتیب بروبیکر در نهایت مجبور به اعلام ورشکستگی شد. البته سرمایه گذاران بروبیکر تلاش کردند تا از راه های مختلفی تولید این خودرو ادامه داشته باشد و در نهایت تنها مورد موفق به مایک هانسن اتومکا در چت ورث کالیفرنیا (1974) محدود شد که محصول خود را با نام بروباکر باکس اسپرت تولید می کرد.
بروبیکر باکس کاملا براساس شاسی فولکس واگن تایپ 1 مونتاژ شد اما طول خودرو در مقایسه با بیتل استاندارد افزایش یافت. باک خودرو نیز از قسمت جلو به مرکز انتقال یافت تا ایمنی افزایش یابد.
بدنه از فایبرگلس شکل گرفت و به منظور کاهش هزینه های تولید، قطعات سایر خودروها مورد استفاده قرار گرفت. به عبارت دیگر هزینه های طراحی قالب صنعتی و ایجاد قطعات جدید حذف شد.
در این میان تنها 3 دستگاه بروبیکر باکس ساخته شد و شرکت به ورشکستگی رسید اما همانظور که اشاره شد؛ تلاش های سرمایه گذار آمریکایی موجب شد تا در نهایت 25 دستگاه نیز توسط آن تولیدکننده در کالیفرنیا ساخته شود.
شیشه جلو از ای ام سی هورنت، چراغ های عقب از کامیون داتسون و شیشه عقب از شورولت ال کامینو مورد استفاده قرار گرفت.
بروبیکر باکس در چند مجموعه تلویزیونی مورد استفاده قرار گرفت. در سال 1972 نیز سوژه ای برای نقد و بررسی مجله معروف کار اند درایور بود.
